ZAANSTAD- Tussendoor speelde hij een enkele wedstrijd, maar eigenlijk duurde de revalidatie van Sem Westerveld zestien maanden. De meniscus van de doelman was gescheurd. Een lastige periode volgde, maar verleden week stond Westerveld weer tussen de palen. "Voel me weer goed en sterk."
Tegen FC Emmen won Jong AZ met 3-2. Westerveld stond in de basis en speelde de volle wedstrijd. "Ik ben heel blij. Het voelde nog een beetje onwennig in het begin en ik had ook de nodige spanning voor de wedstrijd. Maar het is goed gekomen en daar ben ik heel blij mee."
Trainingskamp
In december 2022 raakte Westerveld op trainingskamp met AZ 1 geblesseerd. "In Valencia, zo'n anderhalf jaar geleden bijna, knakte er iets in mijn knie op de training", blikt de 21-jarige goalie terug. "Ik wist gelijk dat het foute boel was. In Nederland hebben we scans gemaakt en bleek mijn meniscus gescheurd. In januari ben ik toen geopereerd en vervolgens heb ik een moeizame revalidatie gehad. Het zou acht weken duren. Dat werden vier maanden. Ik heb toen nog de laatste wedstrijd van het seizoen met Jong AZ tegen ADO Den Haag gespeeld, maar dat ging niet heel goed. Mijn knie reageerde daarop. Er bleef vocht inzitten."
Volgende operatie
"Na lang zoeken was het probleem gevonden", vervolgt Westerveld. "Toen moest ik in juli nog een keer geopereerd worden. Dit keer in België. Ik moest de nodige tijd in het ziekenhuis blijven omdat ik een infectie had. Uiteindelijk heb ik een week in het ziekenhuis gelegen aan het infuus met antibiotica. Dat was denk ik één van de zwaarste weken van mijn leven. In mijn eentje in België. Na die week noemden ze weer acht weken. Dat duurde weer langer. Het zijn nu acht maanden. In totaal heeft de revalidatie ongeveer zestien maanden geduurd. Als je op voorhand acht weken hoort en je bent er uiteindelijk zestien maanden uit, is dat onwerkelijk. Je grootste nachtmerrie als voetballer. Het was een hele zware periode en ik ben ontzettend blij dat ik nu weer kan voetballen en hopelijk kan volhouden."
Mentaal
Ook op mentaal vlak was het een lastige periode voor Westerveld. "Ik ben ontzettend blij met mijn omgeving. Ik heb ontzettend veel steun gehad uit elke hoek. Van mijn familie, vrienden en van iedereen bij AZ. Van mijn teamgenoten en de fysio's tot alle andere stafleden. Iedereen heeft mij geholpen. Uiteindelijk is het wel een gevecht tegen jezelf. Je hebt alle hulp, maar het blijft zwaar. Je doet gewoon je best en je hoopt dat het goedkomt. Bij elke tegenslag hoop je weer dat het de laatste is, maar dan volgt er weer een. Ik heb ook de nodige injecties gehad. Dat was ook tegenslag na tegeslag. Die injectie werkte niet en dus weer een andere proberen en zo doorgaan totdat je iets vindt wat wel werkt. Uiteindelijk is het goed gekomen."
Vader
Ook zijn vader heeft hem in die periode goed geholpen. "Ik heb veel met hem gesproken, omdat hij ook meniscusproblemen heeft gehad. Hij heeft zijn hele carrière met injecties gespeeld. Elk halfjaar kreeg hij weer een spuitje erin en kon hij weer. Helaas heb ik het genetisch van hem denk ik. Maar omdat hij het ook heeft meegemaakt heeft hij mij veel gesteund en daar heb ik ook veel motivatie uit gehaald. Want als hij het kan, waarom zou ik het dan niet kunnen. En als ik zijn carrière zou mogen hebben vind ik het echt niet erg."
Besefmoment
"Ik dacht dat ik heel blij zou zijn na de wedstrijd, maar ik was vooral bezig met de winst", gaat de doelman verder. "Ik was heel blij dat we hadden gewonnen. Het besefmomentje dat ik na zo'n lange tijd weer terug ben kwam daarna pas. Maar op het moment en de dag zelf heb ik eigenlijk alleen maar de focus gehad op de wedstrijd. Het voelde wel anders, maar ik heb er gelukkig geen last van gehad tijdens de wedstrijd. Ik voel me weer goed en sterk. Af en toe heb ik nog wat vocht in de knie en is het nog wat stijf, maar ik denk dat elke voetballer dat heeft. Ik denk dat er bijna geen voetballers zijn die zonder pijn of stijfheid spelen."
